AUTORI: Dr Vladan Ugrenović, viši naučni saradnik, Institut za zemljište i dr Vladimir Filipović, viši naučni saradnik, Institut za proučavanje lekovitog bilja “Dr Josif Pančić”
Poljoprivreda više od ostalih privrednih delatnosti trpi uticaj klimatskih promena, ali ona isto tako i doprinosi klimatskim promenama ispuštanjem gasova, sa efektom staklene bašte. Zato poljoprivredi predstoji proces smanjivanja njenog štetnog uticaja na klimatske promene, kao i proces prilagođavanja promenjenim klimatskim uslovima.
Šta je cilj
Cilj konzervacijske poljoprivrede je da koristi prirodne resurse na efikasniji način, preko integralnog upravljanja zemljišnim, vodnim i biološkim resursima. To je kombinacija različitih tehnika kojima se održava stalna pokrivenost zemljišta i značajno smanjuje upotrebe mehanizacije. Uvode se: plodored koji omogućava smanjenje upotrebe agrohemikalija i mehaničkih intervencija na polju, konzervacijska obrada zemljišta, tehologija pokrovnih useva, direktna setva (no-till) i slično.
Šta se dobija kao rezultat
Kao rezultat ovakvog pristupa javlja se evidentno poboljšanje stanja lokalne životne sredine (manja erozija zemljišta, očuvanje prirodnih resursa), globalne koristi po životnu sredinu (smanjena upotreba fosilnih goriva), kao i ekonomske koristi kroz uštedu sredstava (Oljača i sar., 2006).
Realna alternativa intenzivnoj industrijskoj poljoprivredi
Najvažniji značaj konzervacijske poljoprivrede, za politiku sprečavanja klimatskih promena je da ona predstavlja realnu alternativu intezivnoj industrijskoj poljoprivredi, što dovodi do substitucije ugljenika smanjenjem upotrebe fosilnih goriva po jedinici prinosa. U tom smislu u konzervacijsku poljoprivredu ne treba svrstavati konzervacijsku obradu zemljišta koja je razvijana za gajenje GMO biljkama uz upotrebu totalnih herbicida, zbog svih negativnih posledica takve proizvodnje na održivost agroekosistema.
Za konzervacijsku poljoprivredu – potrebno je više znanja i veština
Konzervacijska poljoprivreda zahteva više znanja i veština u okviru upravljanja proizvodnjom, pa zahteva uvođenje novih tehnologija koje su bitno drugačije od postojećih i široko prihvaćenih. Mada je konzervacijska poljoprivreda zasnovana na smanjenom angažovanju kapitala od konvecionalne poljoprivrede, potrebni su finansijski potencijali pre svega za širenje znanja, naročito u smislu izgradnje kapaciteta, transfer znanja i tehničke obuke farmera.
